Dr Ludwik Maurycy Hirszfeld pochodził z niezamożnej rodziny (ojciec był rytualnym rzezakiem w Nadarzynie); podstawowe wykształcenie otrzymał w szkole żydowskiej (cheder). Od roku 1825 mieszkał w Warszawie, gdzie – cytuje - „nauki talmudyczne, do których był nakłaniany przez ojca, nie przypadły mu do smaku, opuścił więc dom rodzicielski w roku 1833 i piechotą przez Wrocław i Berlin, zarabiając na chleb po drodze grą na skrzypcach, przybył do Paryża”. Kraj opuścił z jednego powodu: by studiować medycynę. We Francji utrzymywał się najpierw z gry na skrzypcach, ale wkrótce udało mu się zdobyć zajęcie w École Pratique de Médecine. Następnie przygotowywał preparaty anatomiczne w laboratorium samego Jean Baptiste Bourgery. W roku 1859 powrócił do kraju i wykładał w Akademii Medyko-Chirurgicznej (potem w Szkole Głównej i Cesarskim Uniwersytecie Warszawskimi). Był pierwszym żydowskim profesorem w warszawskiej Szkole Głównej. Nauczał prawie do końca życia, pozostawił imponujący dorobek naukowy z dziedziny anatomii. Z jego atlasów uczyli się jeszcze studenci medycyny w dwudziestoleciu międzywojennym.
Drzeworyt sztorcowy
rytował – według fotografii Jana Mieczkowskiego – Jan Styfi
„Kłosy” (Warszawa) 1876
ilustracja do artykułu Henryka Łuczkiewicza, pt. Dr Ludwik Hirschfeld Profesor Anatomii
opisowej Cesarskiego Warszawskiego Uniwersytetu